арчо́вник • (arčóvnik) m inan (genitive арчо́вника, nominative plural арчо́вники, genitive plural арчо́вников)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | арчо́вник arčóvnik |
арчо́вники arčóvniki |
genitive | арчо́вника arčóvnika |
арчо́вников arčóvnikov |
dative | арчо́внику arčóvniku |
арчо́вникам arčóvnikam |
accusative | арчо́вник arčóvnik |
арчо́вники arčóvniki |
instrumental | арчо́вником arčóvnikom |
арчо́вниками arčóvnikami |
prepositional | арчо́внике arčóvnike |
арчо́вниках arčóvnikax |