From Proto-Turkic *arka (“back”).
Cognate with Old Turkic (arqa, “back”).
арҡа • (arqa)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | арҡа (arqa) | арҡалар (arqalar) |
definite genitive | арҡаның (arqanıñ) | арҡаларҙың (arqalarźıñ) |
dative | арҡаға (arqağa) | арҡаларға (arqalarğa) |
definite accusative | арҡаны (arqanı) | арҡаларҙы (arqalarźı) |
locative | арҡала (arqala) | арҡаларҙа (arqalarźa) |
ablative | арҡанан (arqanan) | арҡаларҙан (arqalarźan) |