безсти́дник • (bezstýdnyk) m pers (genitive безсти́дника, nominative plural безсти́дники, genitive plural безсти́дників, feminine безсти́дниця)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | безсти́дник bezstýdnyk |
безсти́дники bezstýdnyky |
genitive | безсти́дника bezstýdnyka |
безсти́дників bezstýdnykiv |
dative | безсти́дникові, безсти́днику bezstýdnykovi, bezstýdnyku |
безсти́дникам bezstýdnykam |
accusative | безсти́дника bezstýdnyka |
безсти́дників bezstýdnykiv |
instrumental | безсти́дником bezstýdnykom |
безсти́дниками bezstýdnykamy |
locative | безсти́дникові, безсти́днику bezstýdnykovi, bezstýdnyku |
безсти́дниках bezstýdnykax |
vocative | безсти́днику bezstýdnyku |
безсти́дники bezstýdnyky |