Morphologically from веле (vele, “village”) + -нь (-ń, “”).
велень • (veleń)
велень • (veleń)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | — | веленнет (velennet) |
genitive | велень (veleń) | — |
dative | — | — |
ablative | веленнеда (velenneda) | — |
inessive | веленнеса (velennesa) | — |
elative | веленнеста (velennesta) | — |
illative | веленнес (velennes) | — |
prolative | веленнева (velenneva) | — |
comparative | веленнешка (velenneška) | — |
translative | веленнекс (velenneks) | — |
abessive | веленнефтома (velenneftoma) | — |
causative | веленненкса (velennenksa) | — |
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | веленнесь (velenneś) | веленнетне (velennetne) |
genitive | веленнеть (velenneť) | веленнетнень (velennetneń) |
dative | веленнети (velenneti) | веленнетненди (velennetnendi) |