Morphologically from веле (veľe, “village”) + -нь (-ń, “”).
велень • (veľeń)
велень • (veľeń)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | — | веленнет (veľenńet) |
genitive | велень (veľeń) | — |
dative | — | — |
ablative | веленнеда (veľenńeda) | — |
inessive | веленнеса (veľenńesa) | — |
elative | веленнеста (veľenńesta) | — |
illative | веленнес (veľenńes) | — |
prolative | веленнева (veľenńeva) | — |
comparative | веленнешка (veľenńeška) | — |
translative | веленнекс (veľenńeks) | — |
abessive | веленнефтома (veľenńeftoma) | — |
causative | веленненкса (veľenńenksa) | — |
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | веленнесь (veľenńeś) | веленнетне (veľenńetńe) |
genitive | веленнеть (veľenńeť) | веленнетнень (veľenńetńeń) |
dative | веленнети (veľenńeťi) | веленнетненди (veľenńetńenďi) |