вы́- (vý-) + следи́ть (sledítʹ)
вы́следить • (výsleditʹ) pf (imperfective высле́живать)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | вы́следить výsleditʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | вы́следивший výsledivšij |
passive | — | вы́слеженный výsležennyj |
adverbial | — | вы́следив výslediv, вы́следивши výsledivši |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | вы́слежу výsležu |
2nd singular (ты) | — | вы́следишь výsledišʹ |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | вы́следит výsledit |
1st plural (мы) | — | вы́следим výsledim |
2nd plural (вы) | — | вы́следите výsledite |
3rd plural (они́) | — | вы́следят výsledjat |
imperative | singular | plural |
вы́следи výsledi |
вы́следите výsledite | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | вы́следил výsledil |
вы́следили výsledili |
feminine (я/ты/она́) | вы́следила výsledila | |
neuter (оно́) | вы́следило výsledilo |