деоккупа́ция • (dɛokkupácija, deokkupácija) f inan (genitive деоккупа́ции, nominative plural деоккупа́ции, genitive plural деоккупа́ций)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | деоккупа́ция dɛokkupácija, deokkupácija |
деоккупа́ции dɛokkupácii, deokkupácii |
genitive | деоккупа́ции dɛokkupácii, deokkupácii |
деоккупа́ций dɛokkupácij, deokkupácij |
dative | деоккупа́ции dɛokkupácii, deokkupácii |
деоккупа́циям dɛokkupácijam, deokkupácijam |
accusative | деоккупа́цию dɛokkupáciju, deokkupáciju |
деоккупа́ции dɛokkupácii, deokkupácii |
instrumental | деоккупа́цией, деоккупа́циею dɛokkupácijej, dɛokkupácijeju, deokkupácijej, deokkupácijeju |
деоккупа́циями dɛokkupácijami, deokkupácijami |
prepositional | деоккупа́ции dɛokkupácii, deokkupácii |
деоккупа́циях dɛokkupácijax, deokkupácijax |