From дѧ́ковати (djákovati, “to thank”) + -ный (-nyj).
дѧ́кованый • (djákovanyj)
masculine | neuter | feminine | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
nominative | дѧкованый djakovanyj |
дѧкованоє djakovanoje |
дѧкованаꙗ djakovanaja |
дѧкованыѣ djakovanyjě | |
genitive | дѧкованого djakovanoho |
дѧкованоѣ djakovanojě |
дѧкованыхъ djakovanyx | ||
dative | дѧкованому djakovanomu |
дѧкованой djakovanoj |
дѧкованымъ djakovanym | ||
accusative | animate | дѧкованого djakovanoho |
дѧкованоє djakovanoje |
дѧкованую djakovanuju |
дѧкованыхъ djakovanyx |
inanimate | дѧкованый djakovanyj |
дѧкованыѣ djakovanyjě | |||
instrumental | дѧкованымъ djakovanym |
дѧкованою djakovanoju |
дѧковаными djakovanymi | ||
locative | дѧкованомъ djakovanom |
дѧкованой djakovanoj |
дѧкованыхъ djakovanyx | ||
ㅤ | |||||
short form | дѧкованъ djakovan |
дѧковано djakovano |
дѧкована djakovana |
дѧкованы djakovany |
url=dyakovanyjPlease see Module:checkparams for help with this warning.Zhurawski, A. I., editor (1989), “дякованый”, in Гістарычны слоўнік беларускай мовы [Historical Dictionary of the Belarusian Language] (in Belarusian), numbers 9 (дорогоценный – жеребей), Minsk: Navuka i tekhnika, →ISBN, page 135