Inherited from Proto-Slavic *(j)erębica.
ерѧбица • (erębica) f
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | ерѧбица erębica |
ерѧбици erębici |
ерѧбицѧ erębicę |
genitive | ерѧбицѧ erębicę |
ерѧбицоу erębicu |
ерѧбиць erębicĭ |
dative | ерѧбици erębici |
ерѧбицама erębicama |
ерѧбицамъ erębicamŭ |
accusative | ерѧбицѫ erębicǫ |
ерѧбици erębici |
ерѧбицѧ erębicę |
instrumental | ерѧбицеѭ erębicejǫ |
ерѧбицама erębicama |
ерѧбицами erębicami |
locative | ерѧбици erębici |
ерѧбицоу erębicu |
ерѧбицахъ erębicaxŭ |
vocative | ерѧбице erębice |
ерѧбици erębici |
ерѧбицѧ erębicę |