From Proto-Turkic *yẹ̄miĺč (“vegetable, fruit”).
жеміс • (jemıs)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | жеміс (jemıs) | жемістер (jemıster) |
genitive | жемістің (jemıstıñ) | жемістердің (jemısterdıñ) |
dative | жеміске (jemıske) | жемістерге (jemısterge) |
accusative | жемісті (jemıstı) | жемістерді (jemısterdı) |
locative | жемісте (jemıste) | жемістерде (jemısterde) |
ablative | жемістен (jemısten) | жемістерден (jemısterden) |
instrumental | жеміспен (jemıspen) | жемістермен (jemıstermen) |