замани́ть (zamanítʹ) + -чивый (-čivyj)
зама́нчивый • (zamánčivyj) (adverb зама́нчиво, abstract noun зама́нчивость)
masculine | neuter | feminine | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
nominative | зама́нчивый zamánčivyj |
зама́нчивое zamánčivoje |
зама́нчивая zamánčivaja |
зама́нчивые zamánčivyje | |
genitive | зама́нчивого zamánčivovo |
зама́нчивой zamánčivoj |
зама́нчивых zamánčivyx | ||
dative | зама́нчивому zamánčivomu |
зама́нчивой zamánčivoj |
зама́нчивым zamánčivym | ||
accusative | animate | зама́нчивого zamánčivovo |
зама́нчивое zamánčivoje |
зама́нчивую zamánčivuju |
зама́нчивых zamánčivyx |
inanimate | зама́нчивый zamánčivyj |
зама́нчивые zamánčivyje | |||
instrumental | зама́нчивым zamánčivym |
зама́нчивой, зама́нчивою zamánčivoj, zamánčivoju |
зама́нчивыми zamánčivymi | ||
prepositional | зама́нчивом zamánčivom |
зама́нчивой zamánčivoj |
зама́нчивых zamánčivyx | ||
short form | зама́нчив zamánčiv |
зама́нчиво zamánčivo |
зама́нчива zamánčiva |
зама́нчивы zamánčivy |