заробі́ток (zarobítok) + -ча́нин (-čányn)
заробітча́нин • (zarobitčányn) m pers (genitive заробітча́нина, nominative plural заробітча́ни, genitive plural заробітча́н, female equivalent заробітча́нка, relational adjective заробітча́нський)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | заробітча́нин zarobitčányn |
заробітча́ни zarobitčány |
genitive | заробітча́нина zarobitčányna |
заробітча́н zarobitčán |
dative | заробітча́нинові, заробітча́нину zarobitčánynovi, zarobitčánynu |
заробітча́нам zarobitčánam |
accusative | заробітча́нина zarobitčányna |
заробітча́н zarobitčán |
instrumental | заробітча́нином zarobitčánynom |
заробітча́нами zarobitčánamy |
locative | заробітча́нинові, заробітча́нині zarobitčánynovi, zarobitčányni |
заробітча́нах zarobitčánax |
vocative | заробітча́нине zarobitčányne |
заробітча́ни zarobitčány |