Derived from ин (in, “sky, heaven”).
инмар • (inmar)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | инмар inmar |
инмаръёс inmarjos |
accusative | инмарез inmarez |
инмаръёсыз inmarjosyz |
genitive | инмарлэн inmarlen |
инмаръёслэн inmarjoslen |
dative | инмарлы inmarly |
инмаръёслы inmarjosly |
ablative | инмарлэсь inmarleś |
инмаръёслэсь inmarjosleś |
instrumental | инмарен inmaren |
инмаръёсын inmarjosyn |
abessive | инмартэк inmartek |
инмаръёстэк inmarjostek |
adverbial | инмаръя inmarja |
инмаръёсъя inmarjosja |
inessive | инмарын inmaryn |
инмаръёсын inmarjosyn |
illative | инмаре inmare |
инмаръёсы inmarjosy |
elative | инмарысь inmaryś |
инмаръёсысь inmarjosyś |
egressive | инмарысьен inmaryśjen |
инмаръёсысьен inmarjosyśjen |
terminative | инмарозь inmaroź |
инмаръёсозь inmarjosoź |
prolative | инмаретӥ inmareti |
инмаръёсытӥ inmarjosyti |
allative | инмарлань inmarlań |
инмаръёслань inmarjoslań |
|