исцѣлити (iscěliti, “to cure”) + -тель (-telĭ)
исцѣлител҄ь • (iscělitelʹĭ) m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | исцѣлитель iscělitelĭ |
исцѣлителꙗ iscělitelja |
исцѣлители iscěliteli |
genitive | исцѣлителꙗ iscělitelja |
исцѣлителю iscělitelju |
исцѣлитель iscělitelĭ |
dative | исцѣлителю, исцѣлителеви iscělitelju, iscělitelevi |
исцѣлителема iscělitelema |
исцѣлителемъ iscělitelemŭ |
accusative | исцѣлитель, исцѣлителꙗ iscělitelĭ, iscělitelja |
исцѣлителꙗ iscělitelja |
исцѣлителѧ iscělitelę |
instrumental | исцѣлителемь iscělitelemĭ |
исцѣлителема iscělitelema |
исцѣлители iscěliteli |
locative | исцѣлители iscěliteli |
исцѣлителю iscělitelju |
исцѣлителихъ iscělitelixŭ |
vocative | исцѣлителю iscělitelju |
исцѣлителꙗ iscělitelja |
исцѣлители iscěliteli |