канстыту́цыя • (kanstytúcyja) f inan (genitive канстыту́цыі, nominative plural канстыту́цыі, genitive plural канстыту́цый, relational adjective констытуцы́йны)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | канстыту́цыя kanstytúcyja |
канстыту́цыі kanstytúcyi |
genitive | канстыту́цыі kanstytúcyi |
канстыту́цый kanstytúcyj |
dative | канстыту́цыі kanstytúcyi |
канстыту́цыям kanstytúcyjam |
accusative | канстыту́цыю kanstytúcyju |
канстыту́цыі kanstytúcyi |
instrumental | канстыту́цыяй, канстыту́цыяю kanstytúcyjaj, kanstytúcyjaju |
канстыту́цыямі kanstytúcyjami |
locative | канстыту́цыі kanstytúcyi |
канстыту́цыях kanstytúcyjax |
count form | — | канстыту́цыі1 kanstytúcyi1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.