каро́ўнік • (karóŭnik) m inan (genitive каро́ўніка, nominative plural каро́ўнікі, genitive plural каро́ўнікаў)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | каро́ўнік karóŭnik |
каро́ўнікі karóŭniki |
genitive | каро́ўніка karóŭnika |
каро́ўнікаў karóŭnikaŭ |
dative | каро́ўніку karóŭniku |
каро́ўнікам karóŭnikam |
accusative | каро́ўнік karóŭnik |
каро́ўнікі karóŭniki |
instrumental | каро́ўнікам karóŭnikam |
каро́ўнікамі karóŭnikami |
locative | каро́ўніку karóŭniku |
каро́ўніках karóŭnikax |
count form | — | каро́ўнікі1 karóŭniki1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.