ке́нотаф • (kénotaf) m (plural кено́тафи)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | кенотаф | кенотафи |
definite unspecified | кенотафот | кенотафите |
definite proximal | кенотафов | кенотафиве |
definite distal | кенотафон | кенотафине |
vocative | кенотафу | кенотафи |
count form | — | кенотафа |
кенота́ф • (kenotáf) m inan (genitive кенота́фа, nominative plural кенота́фы, genitive plural кенота́фов)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | кенота́ф kenotáf |
кенота́фы kenotáfy |
genitive | кенота́фа kenotáfa |
кенота́фов kenotáfov |
dative | кенота́фу kenotáfu |
кенота́фам kenotáfam |
accusative | кенота́ф kenotáf |
кенота́фы kenotáfy |
instrumental | кенота́фом kenotáfom |
кенота́фами kenotáfami |
prepositional | кенота́фе kenotáfe |
кенота́фах kenotáfax |