Inherited from Middle Russian клеверъ (klever), itself borrowed in 16th or 17th c. from Middle Low German klēver, from Proto-West Germanic *klaibrā. Adopted by botanists, displaced local names like Петров крест and дятловина; кашка and трилистник are still occasionally used.
кле́вер • (kléver) m inan (genitive кле́вера, nominative plural клевера́, genitive plural клеверо́в)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | кле́вер kléver |
клевера́△ kleverá△ |
genitive | кле́вера klévera |
клеверо́в kleveróv |
dative | кле́веру kléveru |
клевера́м kleverám |
accusative | кле́вер kléver |
клевера́△ kleverá△ |
instrumental | кле́вером kléverom |
клевера́ми kleverámi |
prepositional | кле́вере klévere |
клевера́х kleveráx |
partitive | кле́веру kléveru |
△ Irregular.