Borrowed from Russian клерк (klerk), itself from French clerc, itself from Latin clericus.
клерк • (klerk)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | клерк (klerk) | клерктер (klerkter) |
| genitive | клерктің (klerktıñ) | клерктердің (klerkterdıñ) |
| dative | клеркке (klerkke) | клерктерге (klerkterge) |
| accusative | клеркті (klerktı) | клерктерді (klerkterdı) |
| locative | клеркте (klerkte) | клерктерде (klerkterde) |
| ablative | клерктен (klerkten) | клерктерден (klerkterden) |
| instrumental | клеркпен (klerkpen) | клерктермен (klerktermen) |
Borrowed from French clerc, itself derived from Latin clericus. Attested since the 18th century.
клерк • (klerk) m anim (genitive кле́рка, nominative plural кле́рки, genitive plural кле́рков)