Inherited from Proto-Slavic *komolъ (“hornless, mutilated”).
комо́лый • (komólyj)
masculine | neuter | feminine | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
nominative | комо́лый komólyj |
комо́лое komóloje |
комо́лая komólaja |
комо́лые komólyje | |
genitive | комо́лого komólovo |
комо́лой komóloj |
комо́лых komólyx | ||
dative | комо́лому komólomu |
комо́лой komóloj |
комо́лым komólym | ||
accusative | animate | комо́лого komólovo |
комо́лое komóloje |
комо́лую komóluju |
комо́лых komólyx |
inanimate | комо́лый komólyj |
комо́лые komólyje | |||
instrumental | комо́лым komólym |
комо́лой, комо́лою komóloj, komóloju |
комо́лыми komólymi | ||
prepositional | комо́лом komólom |
комо́лой komóloj |
комо́лых komólyx | ||
short form | комо́л komól |
комо́ло komólo |
комо́ла komóla |
комо́лы komóly |