краина • (kraina) f
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | краина (kraina) | краини (kraini) |
definite unspecified | краината (krainata) | краините (krainite) |
definite proximal | краинава (krainava) | краиниве (krainive) |
definite distal | краинана (krainana) | краинине (krainine) |
vocative | краино (kraino) | краини (kraini) |
Inherited from Proto-Slavic *kràjina. Cognates include Old Czech krajina.
краина (kraina) f
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | краина kraina |
краинѣ kraině |
краинꙑ krainy |
genitive | краинꙑ krainy |
краину krainu |
краинъ krainŭ |
dative | краинѣ kraině |
краинама krainama |
краинамъ krainamŭ |
accusative | краинѫ krainǫ |
краинѣ kraině |
краинꙑ krainy |
instrumental | краиноѭ krainojǫ |
краинама krainama |
краинами krainami |
locative | краинѣ kraině |
краину krainu |
краинахъ krainaxŭ |
vocative | краино kraino |
краинѣ kraině |
краинꙑ krainy |
Inherited from Proto-Slavic *krajina.
кра́ина • (kráina) f inan (genitive кра́ины, nominative plural кра́ины, genitive plural кра́ин)
краи́на • (kraína) f inan (genitive краи́ны, nominative plural краи́ны, genitive plural краи́н)