From на (na, “on”) + руці (ruci, “arm, hand”) + -ний (-nyj). Compare Russian нару́чный (narúčnyj).
нару́чний • (narúčnyj)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | нару́чний narúčnyj |
нару́чне narúčne |
нару́чна narúčna |
нару́чні narúčni | |
genitive | нару́чного narúčnoho |
нару́чної narúčnoji |
нару́чних narúčnyx | ||
dative | нару́чному narúčnomu |
нару́чній narúčnij |
нару́чним narúčnym | ||
accusative | animate | нару́чного narúčnoho |
нару́чне narúčne |
нару́чну narúčnu |
нару́чних narúčnyx |
inanimate | нару́чний narúčnyj |
нару́чні narúčni | |||
instrumental | нару́чним narúčnym |
нару́чною narúčnoju |
нару́чними narúčnymy | ||
locative | нару́чному, нару́чнім narúčnomu, narúčnim |
нару́чній narúčnij |
нару́чних narúčnyx | ||
vocative | нару́чний narúčnyj |
нару́чне narúčne |
нару́чна narúčna |
нару́чні narúčni |