Borrowed from Old Church Slavonic склабити сѩ (sklabiti sję, “to smile”), ultimately, from Proto-Slavic *skolbiti. Cognate with Old East Slavic осколобление (oskoloblenije, “smile”), Czech šklebit (“to grin”), ošklíbat sе (“to grin”), Slovak skľabiť sa (“to grin”), Old Polish skɫobiony. Distantly related to Old Norse skelpa (“grimace”, literally “crack”).
оскла́бить • (osklábitʹ) pf (imperfective осклабля́ть)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | оскла́бить osklábitʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | оскла́бивший osklábivšij |
passive | — | оскла́бленный oskláblennyj |
adverbial | — | оскла́бив osklábiv, оскла́бивши osklábivši |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | оскла́блю oskláblju |
2nd singular (ты) | — | оскла́бишь osklábišʹ |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | оскла́бит osklábit |
1st plural (мы) | — | оскла́бим osklábim |
2nd plural (вы) | — | оскла́бите osklábite |
3rd plural (они́) | — | оскла́бят osklábjat |
imperative | singular | plural |
оскла́бь osklábʹ |
оскла́бьте osklábʹte | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | оскла́бил osklábil |
оскла́били osklábili |
feminine (я/ты/она́) | оскла́била osklábila | |
neuter (оно́) | оскла́било osklábilo |