From Persian بنده (bande, “servant; slave”).
пенде • (pende)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | пенде (pende) | пенделер (pendeler) |
genitive | пенденің (pendenıñ) | пенделердің (pendelerdıñ) |
dative | пендеге (pendege) | пенделерге (pendelerge) |
accusative | пендені (pendenı) | пенделерді (pendelerdı) |
locative | пендеде (pendede) | пенделерде (pendelerde) |
ablative | пендеден (pendeden) | пенделерден (pendelerden) |
instrumental | пендемен (pendemen) | пенделермен (pendelermen) |