поиме́ть • (poimétʹ) pf
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | поиме́ть poimétʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | поиме́вший poimévšij |
passive | — | — |
adverbial | — | поиме́в poimév, поиме́вши poimévši |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | поиме́ю poiméju |
2nd singular (ты) | — | поиме́ешь poiméješʹ |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | поиме́ет poiméjet |
1st plural (мы) | — | поиме́ем poiméjem |
2nd plural (вы) | — | поиме́ете poiméjete |
3rd plural (они́) | — | поиме́ют poiméjut |
imperative | singular | plural |
поиме́й poiméj |
поиме́йте poiméjte | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | поиме́л poimél |
поиме́ли poiméli |
feminine (я/ты/она́) | поиме́ла poiméla | |
neuter (оно́) | поиме́ло poimélo |