From причи́нний (pryčýnnyj) + -о- (-o-) + наслідко́вий (naslidkóvyj).
причи́нно-наслідко́вий • (pryčýnno-naslidkóvyj)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | причи́нно-наслідко́вий pryčýnno-naslidkóvyj |
причи́нно-наслідко́ве pryčýnno-naslidkóve |
причи́нно-наслідко́ва pryčýnno-naslidkóva |
причи́нно-наслідко́ві pryčýnno-naslidkóvi | |
genitive | причи́нно-наслідко́вого pryčýnno-naslidkóvoho |
причи́нно-наслідко́вої pryčýnno-naslidkóvoji |
причи́нно-наслідко́вих pryčýnno-naslidkóvyx | ||
dative | причи́нно-наслідко́вому pryčýnno-naslidkóvomu |
причи́нно-наслідко́вій pryčýnno-naslidkóvij |
причи́нно-наслідко́вим pryčýnno-naslidkóvym | ||
accusative | animate | причи́нно-наслідко́вого pryčýnno-naslidkóvoho |
причи́нно-наслідко́ве pryčýnno-naslidkóve |
причи́нно-наслідко́ву pryčýnno-naslidkóvu |
причи́нно-наслідко́вих pryčýnno-naslidkóvyx |
inanimate | причи́нно-наслідко́вий pryčýnno-naslidkóvyj |
причи́нно-наслідко́ві pryčýnno-naslidkóvi | |||
instrumental | причи́нно-наслідко́вим pryčýnno-naslidkóvym |
причи́нно-наслідко́вою pryčýnno-naslidkóvoju |
причи́нно-наслідко́вими pryčýnno-naslidkóvymy | ||
locative | причи́нно-наслідко́вому, причи́нно-наслідко́вім pryčýnno-naslidkóvomu, pryčýnno-naslidkóvim |
причи́нно-наслідко́вій pryčýnno-naslidkóvij |
причи́нно-наслідко́вих pryčýnno-naslidkóvyx | ||
vocative | причи́нно-наслідко́вий pryčýnno-naslidkóvyj |
причи́нно-наслідко́ве pryčýnno-naslidkóve |
причи́нно-наслідко́ва pryčýnno-naslidkóva |
причи́нно-наслідко́ві pryčýnno-naslidkóvi |