From пры- (pry-) + назо́ўнік (nazóŭnik).
прыназо́ўнік • (prynazóŭnik) m inan (genitive прыназо́ўніка, nominative plural прыназо́ўнікі, genitive plural прыназо́ўнікаў)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | прыназо́ўнік prynazóŭnik |
прыназо́ўнікі prynazóŭniki |
genitive | прыназо́ўніка prynazóŭnika |
прыназо́ўнікаў prynazóŭnikaŭ |
dative | прыназо́ўніку prynazóŭniku |
прыназо́ўнікам prynazóŭnikam |
accusative | прыназо́ўнік prynazóŭnik |
прыназо́ўнікі prynazóŭniki |
instrumental | прыназо́ўнікам prynazóŭnikam |
прыназо́ўнікамі prynazóŭnikami |
locative | прыназо́ўніку prynazóŭniku |
прыназо́ўніках prynazóŭnikax |
count form | — | прыназо́ўнікі1 prynazóŭniki1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.