(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
пустэ́льнік • (pustélʹnik) m pers (genitive пустэ́льніка, nominative plural пустэ́льнікі, genitive plural пустэ́льнікаў)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | пустэ́льнік pustélʹnik |
пустэ́льнікі pustélʹniki |
genitive | пустэ́льніка pustélʹnika |
пустэ́льнікаў pustélʹnikaŭ |
dative | пустэ́льніку pustélʹniku |
пустэ́льнікам pustélʹnikam |
accusative | пустэ́льніка pustélʹnika |
пустэ́льнікаў pustélʹnikaŭ |
instrumental | пустэ́льнікам pustélʹnikam |
пустэ́льнікамі pustélʹnikami |
locative | пустэ́льніку pustélʹniku |
пустэ́льніках pustélʹnikax |
count form | — | пустэ́льнікі1 pustélʹniki1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.