From робітни́к (robitnýk) + -цький (-cʹkyj).
робітни́цький • (robitnýcʹkyj)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | робітни́цький robitnýcʹkyj |
робітни́цьке robitnýcʹke |
робітни́цька robitnýcʹka |
робітни́цькі robitnýcʹki | |
genitive | робітни́цького robitnýcʹkoho |
робітни́цької robitnýcʹkoji |
робітни́цьких robitnýcʹkyx | ||
dative | робітни́цькому robitnýcʹkomu |
робітни́цькій robitnýcʹkij |
робітни́цьким robitnýcʹkym | ||
accusative | animate | робітни́цького robitnýcʹkoho |
робітни́цьке robitnýcʹke |
робітни́цьку robitnýcʹku |
робітни́цьких robitnýcʹkyx |
inanimate | робітни́цький robitnýcʹkyj |
робітни́цькі robitnýcʹki | |||
instrumental | робітни́цьким robitnýcʹkym |
робітни́цькою robitnýcʹkoju |
робітни́цькими robitnýcʹkymy | ||
locative | робітни́цькому, робітни́цькім robitnýcʹkomu, robitnýcʹkim |
робітни́цькій robitnýcʹkij |
робітни́цьких robitnýcʹkyx | ||
vocative | робітни́цький robitnýcʹkyj |
робітни́цьке robitnýcʹke |
робітни́цька robitnýcʹka |
робітни́цькі robitnýcʹki |