ро́зкіш (rózkiš) + -ниця (-nycja)
розкі́шниця • (rozkíšnycja) f pers (genitive розкі́шниці, nominative plural розкі́шниці, genitive plural розкі́шниць)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | розкі́шниця rozkíšnycja |
розкі́шниці rozkíšnyci |
genitive | розкі́шниці rozkíšnyci |
розкі́шниць rozkíšnycʹ |
dative | розкі́шниці rozkíšnyci |
розкі́шницям rozkíšnycjam |
accusative | розкі́шницю rozkíšnycju |
розкі́шниць rozkíšnycʹ |
instrumental | розкі́шницею rozkíšnyceju |
розкі́шницями rozkíšnycjamy |
locative | розкі́шниці rozkíšnyci |
розкі́шницях rozkíšnycjax |
vocative | розкі́шнице rozkíšnyce |
розкі́шниці rozkíšnyci |
розкі́шниця • (rozkíšnycja) f inan (genitive розкі́шниці, nominative plural розкі́шниці, genitive plural розкі́шниць)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | розкі́шниця rozkíšnycja |
розкі́шниці rozkíšnyci |
genitive | розкі́шниці rozkíšnyci |
розкі́шниць rozkíšnycʹ |
dative | розкі́шниці rozkíšnyci |
розкі́шницям rozkíšnycjam |
accusative | розкі́шницю rozkíšnycju |
розкі́шниці rozkíšnyci |
instrumental | розкі́шницею rozkíšnyceju |
розкі́шницями rozkíšnycjamy |
locative | розкі́шниці rozkíšnyci |
розкі́шницях rozkíšnycjax |
vocative | розкі́шнице rozkíšnyce |
розкі́шниці rozkíšnyci |