сѫпьрь (sǫpĭrĭ) + -ьникъ (-ĭnikŭ)
сѫпьрьникъ • (sǫpĭrĭnikŭ) m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | сѫпьрьникъ sǫpĭrĭnikŭ |
сѫпьрьника sǫpĭrĭnika |
сѫпьрьници sǫpĭrĭnici |
genitive | сѫпьрьника sǫpĭrĭnika |
сѫпьрьникоу sǫpĭrĭniku |
сѫпьрьникъ sǫpĭrĭnikŭ |
dative | сѫпьрьникоу, сѫпьрьникови sǫpĭrĭniku, sǫpĭrĭnikovi |
сѫпьрьникома sǫpĭrĭnikoma |
сѫпьрьникомъ sǫpĭrĭnikomŭ |
accusative | сѫпьрьникъ, сѫпьрьника sǫpĭrĭnikŭ, sǫpĭrĭnika |
сѫпьрьника sǫpĭrĭnika |
сѫпьрьникꙑ sǫpĭrĭniky |
instrumental | сѫпьрьникомъ sǫpĭrĭnikomŭ |
сѫпьрьникома sǫpĭrĭnikoma |
сѫпьрьникꙑ sǫpĭrĭniky |
locative | сѫпьрьницѣ sǫpĭrĭnicě |
сѫпьрьникоу sǫpĭrĭniku |
сѫпьрьницѣхъ sǫpĭrĭnicěxŭ |
vocative | сѫпьрьниче sǫpĭrĭniče |
сѫпьрьника sǫpĭrĭnika |
сѫпьрьници sǫpĭrĭnici |