From Proto-Turkic *tilmač (“interpreter, translator”).
тілмаш • (tılmaş)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | тілмаш (tılmaş) | тілмаштар (tılmaştar) |
genitive | тілмаштың (tılmaştyñ) | тілмаштардың (tılmaştardyñ) |
dative | тілмашқа (tılmaşqa) | тілмаштарға (tılmaştarğa) |
accusative | тілмашты (tılmaşty) | тілмаштарды (tılmaştardy) |
locative | тілмашта (tılmaşta) | тілмаштарда (tılmaştarda) |
ablative | тілмаштан (tılmaştan) | тілмаштардан (tılmaştardan) |
instrumental | тілмашпен (tılmaşpen) | тілмаштармен (tılmaştarmen) |