эл (el, “people”) + иш (iş, “thing”).
элиш • (eliş) (Arabic spelling ەلىش)
| singular (жекелик) |
plural (көптөгөн) | |
|---|---|---|
| nominative (атооч) | элиш eliş |
элиштер elişter |
| genitive (илик) | элиштин eliştin |
элиштердин elişterdin |
| dative (барыш) | элишке elişke |
элиштерге elişterge |
| accusative (табыш) | элишти elişti |
элиштерди elişterdi |
| locative (жатыш) | элиште elişte |
элиштерде elişterde |
| ablative (чыгыш) | элиштен elişten |
элиштерден elişterden |
| possessive forms | ||
| first-person singular (менин) | ||
| nominative | элишим elişim |
элиштерим elişterim |
| genitive | элишимдин elişimdin |
элиштеримдин elişterimdin |
| dative | элишиме elişime |
элиштериме elişterime |
| accusative | элишимди elişimdi |
элиштеримди elişterimdi |
| locative | элишимде elişimde |
элиштеримде elişterimde |
| ablative | элишимден elişimden |
элиштеримден elişterimden |
| second-person singular informal (сенин) | ||
| nominative | элишиң elişiŋ |
элиштериң elişteriŋ |
| genitive | элишиңдин elişiŋdin |
элиштериңдин elişteriŋdin |
| dative | элишиңе elişiŋe |
элиштериңе elişteriŋe |
| accusative | элишиңди elişiŋdi |
элиштериңди elişteriŋdi |
| locative | элишиңде elişiŋde |
элиштериңде elişteriŋde |
| ablative | элишиңден elişiŋden |
элиштериңден elişteriŋden |
| second-person singular formal (сиздин) | ||
| nominative | элишиңиз elişiŋiz |
элиштериңиз elişteriŋiz |
| genitive | элишиңиздин elişiŋizdin |
элиштериңиздин elişteriŋizdin |
| dative | элишиңизге elişiŋizge |
элиштериңизге elişteriŋizge |
| accusative | элишиңизди elişiŋizdi |
элиштериңизди elişteriŋizdi |
| locative | элишиңизде elişiŋizde |
элиштериңизде elişteriŋizde |
| ablative | элишиңизден elişiŋizden |
элиштериңизден elişteriŋizden |