Borrowed from Russian эльф (elʹf), from English elf.
эльф • (élf)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | эльф (élf) | эльфтер (élfter) |
genitive | эльфтің (élftıñ) | эльфтердің (élfterdıñ) |
dative | эльфке (élfke) | эльфтерге (élfterge) |
accusative | эльфті (élftı) | эльфтерді (élfterdı) |
locative | эльфте (élfte) | эльфтерде (élfterde) |
ablative | эльфтен (élften) | эльфтерден (élfterden) |
instrumental | эльфпен (élfpen) | эльфтермен (élftermen) |
Compare with Ukrainian ельф (elʹf).
Sense 2 was derived in analogy to the use of орк (ork) referring to Russian soldiers, or Russians in general.
эльф • (elʹf) m anim (genitive э́льфа, nominative plural э́льфы, genitive plural э́льфов, feminine эльфи́йка, relational adjective эльфи́йский)