From йму (jmu, present tense form of йня́ти (jnjáty)) + ві́ра (víra, “faith, belief, trust”) + -ний (-nyj).
імові́рний • (imovírnyj) (comparative імові́рніший, superlative найімові́рніший, adverb імові́рно, abstract noun імові́рність)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | імові́рний imovírnyj |
імові́рне imovírne |
імові́рна imovírna |
імові́рні imovírni | |
genitive | імові́рного imovírnoho |
імові́рної imovírnoji |
імові́рних imovírnyx | ||
dative | імові́рному imovírnomu |
імові́рній imovírnij |
імові́рним imovírnym | ||
accusative | animate | імові́рного imovírnoho |
імові́рне imovírne |
імові́рну imovírnu |
імові́рних imovírnyx |
inanimate | імові́рний imovírnyj |
імові́рні imovírni | |||
instrumental | імові́рним imovírnym |
імові́рною imovírnoju |
імові́рними imovírnymy | ||
locative | імові́рному, імові́рнім imovírnomu, imovírnim |
імові́рній imovírnij |
імові́рних imovírnyx | ||
vocative | імові́рний imovírnyj |
імові́рне imovírne |
імові́рна imovírna |
імові́рні imovírni |