From іро́нія (irónija) + -і́чний (-íčnyj). Compare Russian ирони́ческий (ironíčeskij), Belarusian ірані́чны (iraníčny), Polish ironiczny.
іроні́чний • (ironíčnyj) (adverb іроні́чно, abstract noun іроні́чність)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | іроні́чний ironíčnyj |
іроні́чне ironíčne |
іроні́чна ironíčna |
іроні́чні ironíčni | |
genitive | іроні́чного ironíčnoho |
іроні́чної ironíčnoji |
іроні́чних ironíčnyx | ||
dative | іроні́чному ironíčnomu |
іроні́чній ironíčnij |
іроні́чним ironíčnym | ||
accusative | animate | іроні́чного ironíčnoho |
іроні́чне ironíčne |
іроні́чну ironíčnu |
іроні́чних ironíčnyx |
inanimate | іроні́чний ironíčnyj |
іроні́чні ironíčni | |||
instrumental | іроні́чним ironíčnym |
іроні́чною ironíčnoju |
іроні́чними ironíčnymy | ||
locative | іроні́чному, іроні́чнім ironíčnomu, ironíčnim |
іроні́чній ironíčnij |
іроні́чних ironíčnyx | ||
vocative | іроні́чний ironíčnyj |
іроні́чне ironíčne |
іроні́чна ironíčna |
іроні́чні ironíčni |