From անհեթեթ (anhetʻetʻ) + -ութիւն (-utʻiwn).
անհեթեթութիւն • (anhetʻetʻutʻiwn)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | անհեթեթութիւն (anhetʻetʻutʻiwn) | անհեթեթութիւնք (anhetʻetʻutʻiwnkʻ) |
genitive | անհեթեթութեան (anhetʻetʻutʻean) | անհեթեթութեանց (anhetʻetʻutʻeancʻ) |
dative | անհեթեթութեան (anhetʻetʻutʻean) | անհեթեթութեանց (anhetʻetʻutʻeancʻ) |
accusative | անհեթեթութիւն (anhetʻetʻutʻiwn) | անհեթեթութիւնս (anhetʻetʻutʻiwns) |
ablative | անհեթեթութենէ (anhetʻetʻutʻenē) | անհեթեթութեանց (anhetʻetʻutʻeancʻ) |
instrumental | անհեթեթութեամբ (anhetʻetʻutʻeamb) | անհեթեթութեամբք (anhetʻetʻutʻeambkʻ) |
locative | անհեթեթութեան (anhetʻetʻutʻean) | անհեթեթութիւնս (anhetʻetʻutʻiwns) |