From խօթ (xōtʻ, “sick”) + -ութիւն (-utʻiwn, “-ness”).
խօթութիւն • (xōtʻutʻiwn)
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | խօթութիւն (xōtʻutʻiwn) | խօթութիւնք (xōtʻutʻiwnkʻ) | |
genitive | խօթութեան (xōtʻutʻean) | խօթութեանց (xōtʻutʻeancʻ) | |
dative | խօթութեան (xōtʻutʻean) | խօթութեանց (xōtʻutʻeancʻ) | |
accusative | խօթութիւն (xōtʻutʻiwn) | խօթութիւնս (xōtʻutʻiwns) | |
ablative | խօթութենէ (xōtʻutʻenē) | խօթութեանց (xōtʻutʻeancʻ) | |
instrumental | խօթութեամբ (xōtʻutʻeamb) | խօթութեամբք (xōtʻutʻeambkʻ) | |
locative | խօթութեան (xōtʻutʻean) | խօթութիւնս (xōtʻutʻiwns) |