From կէտ (kēt) + -ուած (-uac).
կիտուած • (kituac)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | կիտուած (kituac) | կիտուածք (kituackʻ) |
genitive | կիտուածոյ (kituacoy) | կիտուածոց (kituacocʻ) |
dative | կիտուածոյ (kituacoy) | կիտուածոց (kituacocʻ) |
accusative | կիտուած (kituac) | կիտուածս (kituacs) |
ablative | կիտուածոյ (kituacoy) | կիտուածոց (kituacocʻ) |
instrumental | կիտուածով (kituacov) | կիտուածովք (kituacovkʻ) |
locative | կիտուած (kituac) | կիտուածս (kituacs) |