From կէտ (kēt) + -ուած (-uac).
կիտուած • (kituac)
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | կիտուած (kituac) | կիտուածք (kituackʻ) | |
genitive | կիտուածոյ (kituacoy) | կիտուածոց (kituacocʻ) | |
dative | կիտուածոյ (kituacoy) | կիտուածոց (kituacocʻ) | |
accusative | կիտուած (kituac) | կիտուածս (kituacs) | |
ablative | կիտուածոյ (kituacoy) | կիտուածոց (kituacocʻ) | |
instrumental | կիտուածով (kituacov) | կիտուածովք (kituacovkʻ) | |
locative | կիտուած (kituac) | կիտուածս (kituacs) |