From ստուգաբան (stugaban) + -ութիւն (-utʻiwn). The linguistic sense is a semantic loan from Ancient Greek ἐτυμολογία (etumología).
ստուգաբանութիւն • (stugabanutʻiwn)
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | ստուգաբանութիւն (stugabanutʻiwn) | ստուգաբանութիւնք (stugabanutʻiwnkʻ) | |
genitive | տուգաբանութեան (tugabanutʻean) | տուգաբանութեանց (tugabanutʻeancʻ) | |
dative | տուգաբանութեան (tugabanutʻean) | տուգաբանութեանց (tugabanutʻeancʻ) | |
accusative | ստուգաբանութիւն (stugabanutʻiwn) | ստուգաբանութիւնս (stugabanutʻiwns) | |
ablative | տուգաբանութենէ (tugabanutʻenē) | տուգաբանութեանց (tugabanutʻeancʻ) | |
instrumental | տուգաբանութեամբ (tugabanutʻeamb) | տուգաբանութեամբք (tugabanutʻeambkʻ) | |
locative | տուգաբանութեան (tugabanutʻean) | ստուգաբանութիւնս (stugabanutʻiwns) |