վայրեն- (vayren-) + -ութիւն (-utʻiwn)
վայրենութիւն • (vayrenutʻiwn)
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | վայրենութիւն (vayrenutʻiwn) | վայրենութիւնք (vayrenutʻiwnkʻ) | |
| genitive | վայրենութեան (vayrenutʻean) | վայրենութեանց (vayrenutʻeancʻ) | |
| dative | վայրենութեան (vayrenutʻean) | վայրենութեանց (vayrenutʻeancʻ) | |
| accusative | վայրենութիւն (vayrenutʻiwn) | վայրենութիւնս (vayrenutʻiwns) | |
| ablative | վայրենութենէ (vayrenutʻenē) | վայրենութեանց (vayrenutʻeancʻ) | |
| instrumental | վայրենութեամբ (vayrenutʻeamb) | վայրենութեամբք (vayrenutʻeambkʻ) | |
| locative | վայրենութեան (vayrenutʻean) | վայրենութիւնս (vayrenutʻiwns) |