From Proto-Indo-European *h₂eyr- (“grass; weed”). Perhaps cognate with Ancient Greek αἶρα (aîra).
एरका • (erakā) stem, f
| Feminine ā-stem declension of एरका (erakā) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | एरका erakā |
एरके erake |
एरकाः erakāḥ |
| Vocative | एरके erake |
एरके erake |
एरकाः erakāḥ |
| Accusative | एरकाम् erakām |
एरके erake |
एरकाः erakāḥ |
| Instrumental | एरकया / एरका¹ erakayā / erakā¹ |
एरकाभ्याम् erakābhyām |
एरकाभिः erakābhiḥ |
| Dative | एरकायै erakāyai |
एरकाभ्याम् erakābhyām |
एरकाभ्यः erakābhyaḥ |
| Ablative | एरकायाः / एरकायै² erakāyāḥ / erakāyai² |
एरकाभ्याम् erakābhyām |
एरकाभ्यः erakābhyaḥ |
| Genitive | एरकायाः / एरकायै² erakāyāḥ / erakāyai² |
एरकयोः erakayoḥ |
एरकाणाम् erakāṇām |
| Locative | एरकायाम् erakāyām |
एरकयोः erakayoḥ |
एरकासु erakāsu |
| Notes |
| ||