द्युम्न

Sanskrit

द्युम्न • (dyumná) stem, n

Neuter a-stem declension of द्युम्न (dyumná)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	द्युम्नम् dyumnám	द्युम्ने dyumné	द्युम्नानि / द्युम्ना¹ dyumnā́ni / dyumnā́¹
Vocative	द्युम्न dyúmna	द्युम्ने dyúmne	द्युम्नानि / द्युम्ना¹ dyúmnāni / dyúmnā¹
Accusative	द्युम्नम् dyumnám	द्युम्ने dyumné	द्युम्नानि / द्युम्ना¹ dyumnā́ni / dyumnā́¹
Instrumental	द्युम्नेन dyumnéna	द्युम्नाभ्याम् dyumnā́bhyām	द्युम्नैः / द्युम्नेभिः¹ dyumnaíḥ / dyumnébhiḥ¹
Dative	द्युम्नाय dyumnā́ya	द्युम्नाभ्याम् dyumnā́bhyām	द्युम्नेभ्यः dyumnébhyaḥ
Ablative	द्युम्नात् dyumnā́t	द्युम्नाभ्याम् dyumnā́bhyām	द्युम्नेभ्यः dyumnébhyaḥ
Genitive	द्युम्नस्य dyumnásya	द्युम्नयोः dyumnáyoḥ	द्युम्नानाम् dyumnā́nām
Locative	द्युम्ने dyumné	द्युम्नयोः dyumnáyoḥ	द्युम्नेषु dyumnéṣu
Notes	¹Vedic

द्युम्न • (dyumná) stem, m

name of an author of the 5th Mandala of the Rigveda, of a सामन् (sāman) (ĀrshBr.)
name of the author of RV. v, 53
name of a son of Manu and Naḍvalā (BhP..)

Masculine a-stem declension of द्युम्न (dyumná)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	द्युम्नः dyumnáḥ	द्युम्नौ / द्युम्ना¹ dyumnaú / dyumnā́¹	द्युम्नाः / द्युम्नासः¹ dyumnā́ḥ / dyumnā́saḥ¹
Vocative	द्युम्न dyúmna	द्युम्नौ / द्युम्ना¹ dyúmnau / dyúmnā¹	द्युम्नाः / द्युम्नासः¹ dyúmnāḥ / dyúmnāsaḥ¹
Accusative	द्युम्नम् dyumnám	द्युम्नौ / द्युम्ना¹ dyumnaú / dyumnā́¹	द्युम्नान् dyumnā́n
Instrumental	द्युम्नेन dyumnéna	द्युम्नाभ्याम् dyumnā́bhyām	द्युम्नैः / द्युम्नेभिः¹ dyumnaíḥ / dyumnébhiḥ¹
Dative	द्युम्नाय dyumnā́ya	द्युम्नाभ्याम् dyumnā́bhyām	द्युम्नेभ्यः dyumnébhyaḥ
Ablative	द्युम्नात् dyumnā́t	द्युम्नाभ्याम् dyumnā́bhyām	द्युम्नेभ्यः dyumnébhyaḥ
Genitive	द्युम्नस्य dyumnásya	द्युम्नयोः dyumnáyoḥ	द्युम्नानाम् dyumnā́nām
Locative	द्युम्ने dyumné	द्युम्नयोः dyumnáyoḥ	द्युम्नेषु dyumnéṣu
Notes	¹Vedic

Monier Williams (1899) “द्युम्न”, in A Sanskrit–English Dictionary, , new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 500.