Together with मन्दिर (mandira, “temple”), perhaps from Proto-Indo-European *mendreh₂ (“enclosure, stall”), itself a borrowing from an unidentified source that also gave Ancient Greek μάνδρα (mándra, “enclosed space, stable”).
मन्दुरा • (mandurā) stem, f
Feminine ā-stem declension of मन्दुरा (mandurā) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | मन्दुरा mandurā |
मन्दुरे mandure |
मन्दुराः mandurāḥ |
Vocative | मन्दुरे mandure |
मन्दुरे mandure |
मन्दुराः mandurāḥ |
Accusative | मन्दुराम् mandurām |
मन्दुरे mandure |
मन्दुराः mandurāḥ |
Instrumental | मन्दुरया / मन्दुरा¹ mandurayā / mandurā¹ |
मन्दुराभ्याम् mandurābhyām |
मन्दुराभिः mandurābhiḥ |
Dative | मन्दुरायै mandurāyai |
मन्दुराभ्याम् mandurābhyām |
मन्दुराभ्यः mandurābhyaḥ |
Ablative | मन्दुरायाः / मन्दुरायै² mandurāyāḥ / mandurāyai² |
मन्दुराभ्याम् mandurābhyām |
मन्दुराभ्यः mandurābhyaḥ |
Genitive | मन्दुरायाः / मन्दुरायै² mandurāyāḥ / mandurāyai² |
मन्दुरयोः mandurayoḥ |
मन्दुराणाम् mandurāṇām |
Locative | मन्दुरायाम् mandurāyām |
मन्दुरयोः mandurayoḥ |
मन्दुरासु mandurāsu |
Notes |
|