From रोग (roga, “illness”) + -इन् (-in).
रोगिन् • (rogin) stem, m (feminine रोगिणी)
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | रोगी (rogī) | रोगिणौ (rogiṇau) रोगिणा¹ (rogiṇā¹) |
रोगिणः (rogiṇaḥ) |
| vocative | रोगिन् (rogin) | रोगिणौ (rogiṇau) रोगिणा¹ (rogiṇā¹) |
रोगिणः (rogiṇaḥ) |
| accusative | रोगिणम् (rogiṇam) | रोगिणौ (rogiṇau) रोगिणा¹ (rogiṇā¹) |
रोगिणः (rogiṇaḥ) |
| instrumental | रोगिणा (rogiṇā) | रोगिभ्याम् (rogibhyām) | रोगिभिः (rogibhiḥ) |
| dative | रोगिणे (rogiṇe) | रोगिभ्याम् (rogibhyām) | रोगिभ्यः (rogibhyaḥ) |
| ablative | रोगिणः (rogiṇaḥ) | रोगिभ्याम् (rogibhyām) | रोगिभ्यः (rogibhyaḥ) |
| genitive | रोगिणः (rogiṇaḥ) | रोगिणोः (rogiṇoḥ) | रोगिणाम् (rogiṇām) |
| locative | रोगिणि (rogiṇi) | रोगिणोः (rogiṇoḥ) | रोगिषु (rogiṣu) |