From वक्र (vakra, “crooked, bent”) + गा (gā, “to go”) + -मिन् (-min).
वक्रगामिन् • (vakragāmin) stem, m (feminine वक्रगामिनी)
Masculine in-stem declension of वक्रगामिन् (vakragāmin) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | वक्रगामी vakragāmī |
वक्रगामिणौ / वक्रगामिणा¹ vakragāmiṇau / vakragāmiṇā¹ |
वक्रगामिणः vakragāmiṇaḥ |
Vocative | वक्रगामिन् vakragāmin |
वक्रगामिणौ / वक्रगामिणा¹ vakragāmiṇau / vakragāmiṇā¹ |
वक्रगामिणः vakragāmiṇaḥ |
Accusative | वक्रगामिणम् vakragāmiṇam |
वक्रगामिणौ / वक्रगामिणा¹ vakragāmiṇau / vakragāmiṇā¹ |
वक्रगामिणः vakragāmiṇaḥ |
Instrumental | वक्रगामिणा vakragāmiṇā |
वक्रगामिभ्याम् vakragāmibhyām |
वक्रगामिभिः vakragāmibhiḥ |
Dative | वक्रगामिणे vakragāmiṇe |
वक्रगामिभ्याम् vakragāmibhyām |
वक्रगामिभ्यः vakragāmibhyaḥ |
Ablative | वक्रगामिणः vakragāmiṇaḥ |
वक्रगामिभ्याम् vakragāmibhyām |
वक्रगामिभ्यः vakragāmibhyaḥ |
Genitive | वक्रगामिणः vakragāmiṇaḥ |
वक्रगामिणोः vakragāmiṇoḥ |
वक्रगामिणाम् vakragāmiṇām |
Locative | वक्रगामिणि vakragāmiṇi |
वक्रगामिणोः vakragāmiṇoḥ |
वक्रगामिषु vakragāmiṣu |
Notes |
|