From Proto-Indo-Iranian *stawtā́ (“praiser, eulogizer”), from Proto-Indo-European *stéw-tōr ~ *stu-tr-és (“praiser, eulogizer”), from *stew- (“to praise, eulogize”). Cognate with Avestan 𐬯𐬙𐬀𐬊𐬙𐬀𐬭 (staotar, “praiser”).
स्तोतृ • (stotṛ́) stem, m
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | स्तोता (stotā) | स्तोतारौ (stotārau) स्तोतारा¹ (stotārā¹) |
स्तोतारः (stotāraḥ) |
| vocative | स्तोतः (stotaḥ) | स्तोतारौ (stotārau) स्तोतारा¹ (stotārā¹) |
स्तोतारः (stotāraḥ) |
| accusative | स्तोतारम् (stotāram) | स्तोतारौ (stotārau) स्तोतारा¹ (stotārā¹) |
स्तोतॄन् (stotṝn) |
| instrumental | स्तोत्रा (stotrā) | स्तोतृभ्याम् (stotṛbhyām) | स्तोतृभिः (stotṛbhiḥ) |
| dative | स्तोत्रे (stotre) | स्तोतृभ्याम् (stotṛbhyām) | स्तोतृभ्यः (stotṛbhyaḥ) |
| ablative | स्तोतुः (stotuḥ) | स्तोतृभ्याम् (stotṛbhyām) | स्तोतृभ्यः (stotṛbhyaḥ) |
| genitive | स्तोतुः (stotuḥ) | स्तोत्रोः (stotroḥ) | स्तोतॄणाम् (stotṝṇām) |
| locative | स्तोतरि (stotari) | स्तोत्रोः (stotroḥ) | स्तोतृषु (stotṛṣu) |