Ultimately from Proto-Indo-European *srówos, from the root *srew-. Compare Ancient Greek ῥόος (rhóos) / ῥόϝος (rhówos).
स्रव • (srava) stem, m
| Masculine a-stem declension of स्रव (srava) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | स्रवः sravaḥ |
स्रवौ / स्रवा¹ sravau / sravā¹ |
स्रवाः / स्रवासः¹ sravāḥ / sravāsaḥ¹ |
| Vocative | स्रव srava |
स्रवौ / स्रवा¹ sravau / sravā¹ |
स्रवाः / स्रवासः¹ sravāḥ / sravāsaḥ¹ |
| Accusative | स्रवम् sravam |
स्रवौ / स्रवा¹ sravau / sravā¹ |
स्रवान् sravān |
| Instrumental | स्रवेण sraveṇa |
स्रवाभ्याम् sravābhyām |
स्रवैः / स्रवेभिः¹ sravaiḥ / sravebhiḥ¹ |
| Dative | स्रवाय sravāya |
स्रवाभ्याम् sravābhyām |
स्रवेभ्यः sravebhyaḥ |
| Ablative | स्रवात् sravāt |
स्रवाभ्याम् sravābhyām |
स्रवेभ्यः sravebhyaḥ |
| Genitive | स्रवस्य sravasya |
स्रवयोः sravayoḥ |
स्रवाणाम् sravāṇām |
| Locative | स्रवे srave |
स्रवयोः sravayoḥ |
स्रवेषु sraveṣu |
| Notes |
| ||