From Proto-Indo-Aryan *srutás, from Proto-Indo-Iranian *srutás, from Proto-Indo-European *sru-tó-s, from *srew-. Cognate with Ancient Greek ῥυτός (rhutós).[1]
स्रुत • (srutá) stem
From Proto-Indo-Aryan *srutám, from Proto-Indo-Iranian *srutám, from Proto-Indo-European *sru-tó-m, from *srew-. Cognate with Ancient Greek ῥυτόν (rhutón).[1]
स्रुत • (srutá) stem, n
| Neuter a-stem declension of स्रुत (srutá) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | स्रुतम् srutám |
स्रुते sruté |
स्रुतानि / स्रुता¹ srutā́ni / srutā́¹ |
| Vocative | स्रुत srúta |
स्रुते srúte |
स्रुतानि / स्रुता¹ srútāni / srútā¹ |
| Accusative | स्रुतम् srutám |
स्रुते sruté |
स्रुतानि / स्रुता¹ srutā́ni / srutā́¹ |
| Instrumental | स्रुतेन sruténa |
स्रुताभ्याम् srutā́bhyām |
स्रुतैः / स्रुतेभिः¹ srutaíḥ / srutébhiḥ¹ |
| Dative | स्रुताय srutā́ya |
स्रुताभ्याम् srutā́bhyām |
स्रुतेभ्यः srutébhyaḥ |
| Ablative | स्रुतात् srutā́t |
स्रुताभ्याम् srutā́bhyām |
स्रुतेभ्यः srutébhyaḥ |
| Genitive | स्रुतस्य srutásya |
स्रुतयोः srutáyoḥ |
स्रुतानाम् srutā́nām |
| Locative | स्रुते sruté |
स्रुतयोः srutáyoḥ |
स्रुतेषु srutéṣu |
| Notes |
| ||