From இறை (iṟai, “divine, godly”) + வாக்கு (vākku, “promise”) + -இனர் (-iṉar, epicene possessive suffix).
இறைவாக்கினர் • (iṟaivākkiṉar) (plural இறைவாக்கினர்கள்)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | இறைவாக்கினர் iṟaivākkiṉar |
இறைவாக்கினர்கள் iṟaivākkiṉarkaḷ |
| vocative | இறைவாக்கினரே iṟaivākkiṉarē |
இறைவாக்கினர்களே iṟaivākkiṉarkaḷē |
| accusative | இறைவாக்கினரை iṟaivākkiṉarai |
இறைவாக்கினர்களை iṟaivākkiṉarkaḷai |
| dative | இறைவாக்கினருக்கு iṟaivākkiṉarukku |
இறைவாக்கினர்களுக்கு iṟaivākkiṉarkaḷukku |
| benefactive | இறைவாக்கினருக்காக iṟaivākkiṉarukkāka |
இறைவாக்கினர்களுக்காக iṟaivākkiṉarkaḷukkāka |
| genitive 1 | இறைவாக்கினருடைய iṟaivākkiṉaruṭaiya |
இறைவாக்கினர்களுடைய iṟaivākkiṉarkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | இறைவாக்கினரின் iṟaivākkiṉariṉ |
இறைவாக்கினர்களின் iṟaivākkiṉarkaḷiṉ |
| locative 1 | இறைவாக்கினரில் iṟaivākkiṉaril |
இறைவாக்கினர்களில் iṟaivākkiṉarkaḷil |
| locative 2 | இறைவாக்கினரிடம் iṟaivākkiṉariṭam |
இறைவாக்கினர்களிடம் iṟaivākkiṉarkaḷiṭam |
| sociative 1 | இறைவாக்கினரோடு iṟaivākkiṉarōṭu |
இறைவாக்கினர்களோடு iṟaivākkiṉarkaḷōṭu |
| sociative 2 | இறைவாக்கினருடன் iṟaivākkiṉaruṭaṉ |
இறைவாக்கினர்களுடன் iṟaivākkiṉarkaḷuṭaṉ |
| instrumental | இறைவாக்கினரால் iṟaivākkiṉarāl |
இறைவாக்கினர்களால் iṟaivākkiṉarkaḷāl |
| ablative | இறைவாக்கினரிலிருந்து iṟaivākkiṉariliruntu |
இறைவாக்கினர்களிலிருந்து iṟaivākkiṉarkaḷiliruntu |