From கட்டு (kaṭṭu, “to tie, bind”), referring to the rope like material webbed over the wooden frame to lie on. Cognate with Malayalam കട്ടിൽ (kaṭṭil). Compare Sanskrit खट्वा (khaṭvā), a borrowing.
கட்டில் • (kaṭṭil)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | கட்டில் kaṭṭil |
கட்டில்கள் kaṭṭilkaḷ |
| vocative | கட்டிலே kaṭṭilē |
கட்டில்களே kaṭṭilkaḷē |
| accusative | கட்டிலை kaṭṭilai |
கட்டில்களை kaṭṭilkaḷai |
| dative | கட்டிலுக்கு kaṭṭilukku |
கட்டில்களுக்கு kaṭṭilkaḷukku |
| benefactive | கட்டிலுக்காக kaṭṭilukkāka |
கட்டில்களுக்காக kaṭṭilkaḷukkāka |
| genitive 1 | கட்டிலுடைய kaṭṭiluṭaiya |
கட்டில்களுடைய kaṭṭilkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | கட்டிலின் kaṭṭiliṉ |
கட்டில்களின் kaṭṭilkaḷiṉ |
| locative 1 | கட்டிலில் kaṭṭilil |
கட்டில்களில் kaṭṭilkaḷil |
| locative 2 | கட்டிலிடம் kaṭṭiliṭam |
கட்டில்களிடம் kaṭṭilkaḷiṭam |
| sociative 1 | கட்டிலோடு kaṭṭilōṭu |
கட்டில்களோடு kaṭṭilkaḷōṭu |
| sociative 2 | கட்டிலுடன் kaṭṭiluṭaṉ |
கட்டில்களுடன் kaṭṭilkaḷuṭaṉ |
| instrumental | கட்டிலால் kaṭṭilāl |
கட்டில்களால் kaṭṭilkaḷāl |
| ablative | கட்டிலிலிருந்து kaṭṭililiruntu |
கட்டில்களிலிருந்து kaṭṭilkaḷiliruntu |